Plüsch Heimweh

i bi wit wäg vo mim vertroute ire riisegrosse stadt ufere schier
ändlose strass wo mi niemer kennt ha mi scho lang nümm so
alleini oder verlore gfüelt wi hie u loufe immer witer ohni zyl

u i ha heimweh nach de bärge nach em schoggi und em wy nach de
wälder nach de seeä u nach em schnee u i bi wit wäg vo deheime
ire stadt woni nid wet si verlore i so vilne lüt woni nümm ma gseh

da steit si plötzlech vor mer wi e ängel usem nüt u fragt
mi ob i wüssi wos zum bahnhof geit si seit
i ha ke luscht me bliibe i ghöre eifach nid da hi
ha zwar alls probiert doch das isch eifach nüt für mi

u i ha heimweh nach de bärge nach em
schoggi und em wy nach de wälder nach de seeä u nach em
schnee u i bi wit wäg vo deheime ire stadt woni nid wet si
verlore ganz aleini füehl i mi

u i der nacht di vile liechter da
chan i d stärne nüme gseh u sogar der mond schiint hi e andere
si u i luege i iri ouge wo so klar si wine gletschersee u i
bi froh das si genau so füehlt wi i

u i ha heimweh nach de bärge
nach em schoggi und em wy nach de wälder nach de seeä u nach em
schnee un i bi wit wäg vo deheime ire stadt woni nid wet si u i
gloube es geit o andere mängisch genau eso wi mir u i ha heimweh
nach de bärge nach em schoggi und em wy u wott jetz zrugg a dä
ort wo i deheime bi