BAP Rövver noh Tanger

Bess Barcelona hätt et ei'ntlich nur jeräänt,
kei Wunder'm Januar. Zwei Daach nur fahre, tanke, schloofe.
Nit jrooß jejesse, kaum jesproche, zwei Daach nit jekämmp
un all Verbindunge für't Eezte einfach affjebroche,
sich langsam widder selvs jespürt, »Blood on the Tracks« jehührt,

Ahn Delacroix jedaach, ahn Buthe, ahn Matisse,
Paul Bowles un Burroughs. Wie alt woor'e, als'e die jelese?
Bess noh Rissani will'e, dissmohl durch et Rif.
Et soll jetzt jröön sinn, wo't em Sommer noch ruutbrung jewääse.
Die Naach's zo koot für'e Hotel, enn vier Stund weed et ald hell.

Noch en koote Naach Europa un dann jeht et rövver noh Tanger
un met der Sonn em Rögge drövven ahn Land, do drövven en Tanger.

Stierkampfplakate, vun Real Madrid ne Schal,
Kaffee un Tapas, die Bar's met dä Johre zojewahße.
Dä Weet ess schlääsch jelaunt - bei der Ahl wohl normal -
em Radio et Übliche, klingk alles noh Iglesias un
unger nem Desch schlööf ene Hungk. Die Uhr meint: Noch drei Stund.
Ne Halvmohnd spejelt sich em Meer, en Kölle's jetzt Berufsverkehr.