BAP Paar Daach fröher

[Wolfgang Niedecken/Klaus "Major" Heuser]

Die Schwalve sinn widder op heim ahn ahm fleeje;
ich stonn am Balkon un luhr inne noh.
Stell mir Marokko vüür, wie jedesmohl,
wie jed Johr un dräum ich wöhr do.

Die Tage werd'n kürzer und länger die Nächte.
Noch gut'n Monat bis es nachts wieder friert.
Auf einmal wird mir klar, und das war noch nie da:
Will nicht mit dies Mal. Das liegt wohl an dir.

Da, wo du bist, ist der Nabel der Welt.
Weiß jetzt, was mir all die Jahre gefehlt.
Die Hääz ess ‘ne Nümaat, ding Kralle sinn spetz,
un wenn ich falle, dann bess du mieh Netz.
Dich halt ich fess, dich loss ich nit mieh loss.
Do, wo du bess, benn ich endlich zohuss.
Hätt ich dat bloß paar Daach fröher jewoss!

Zugvögel lassen sich nicht irritieren.
Die spüren, wo's langgeht, das hab'n die im Blut.
Richtung Nordafrika wöhr wunderbar,
leis hann ich dä Lockroof jehoot, dä Lockroof jehoot.

Da, wo du bist, ist der Nabel der Welt.
Weiß jetzt, was mir all die Jahre gefehlt.
Dich halt ich fest, dich lass ich nicht mehr los.
Do, wo du bess, benn ich endlich zohuss.
Hätt ich dat bloß paar Daach fröher jewoss!