BAP Lass se doch reden

[Wolfgang Niedecken/Klaus "Major" Heuser]

Lass se doch reden, Lass se doch reden, Lass se doch reden

Uss Doseblech en Kron,
'ne rostje Thron uss 'nem Friseursalon.
Hä dräht Karnickelfell als wöhr et Hermelin.

Sing Residenz ess wieß jekälk met schwazze Auge drop,
en Galeonsfigur sing stumme Königin.

Ne joldlackierte Kamelknoche deent als Zepter
un övver allem litt dä Duft vun Katze, Diesel un Jasmin.

"Lass se doch reden, hühr doch nit hin. Dat he's dein Leben.
Lass se doch saare: "Dä spennt!" Lass se doch reden,
Mann, völlich ejal. Dat he ess ding Welt un die jitt keiner jet ahn."

Hä kann op Lava jonn, die Sprooch vum Wind verstonn
un nennt sich Robinson. Sing Untertane modellierte' uss
Droht un Jips. Ne kahljeschmuste Plüschjorilla's singe
Hofnarr un dä einz'je, dä met ihm op dä Veranda sitz.
Nä, sing Triumphzöch fallen uss sick zwei, drei Johre.
Hä will die zojetrockne Vüürhäng op sing ahl Daach nit mieh sinn