BAP Eins für Carmen un en Insel

Nur paar Zikade - ich klimper dozo en Melodie. Mensch, jeht et mir joot he, su joot wie noch nie. T'ess alles phantastisch, doch jottseidank nit nur Phantasie. Ming Fata Morgana hätt ne Namen, die heiß Carmen. Paradiesisch, wie se dolitt, jreifbar noh bei mir em Sand litt. Wie dat ussieht, einfach su... Als hätt'se kein Zick läuf övver ming Fööß, mem Affenzahn, en Ameis, nä zwei, jetz sinn et ald drei. Leev Ameis, hühr ens, dat weet mer doch wohl kein Karawan. Un minge Hung jähnt, krüüf dämm Schatte noh un pennt wigger wie der janzen Daach, weil'e streune will diss Naacht - t'jeht op Jaach diss Naach. Doch alles ess Carmen un hällt mich total en ihrem Bann. Ich will se wie nur jet, ich bedden se ahn. Nä, nit nur dä Hung freut sich, wenn et düster weet un dann die janze Insel unser Zemmer ess, dä Strand dat Bett em Himmel ess, wo Carmen dann dä Engel ess, dä sich un mich erlös