Raymond van het Groenewoud Bleke Lena

Bleke Lena Ik had je Zo graag eens gevoeld Maar jij
zegt niet nee en niet ja Bleke Lena Ik smeek je Kies
mij toch uit Kom naar mij, Bleke Leen, laat je
gaan Elke dag zie ik haar in ‘t café,
voorwaarGeschminkt en geolied zo fijn Maar ik durf niks
te zeggen, nee, tegen haar Ze is te mooi en ze praat te stil
voor mij Z’is zo breekbaar, ze lijkt wel van puur
kristal Ze ruikt naar ‘t parfum van Dior En ik hou met
de dag weer steeds meer van haar Maar als ik bij haar ben
verveel ik me dood Bleke Lena Ik had je Zo
graag eens gevoeld Maar jij zegt niet nee en niet
jaBleke Lena Ik smeek je Kies mij toch uit Kom
naar mij, Bleke Leen, laat je gaan Alle jongens van ‘t
dorp zijn verliefd op haar Ze voelen zich net zoals
ik En we vragen ons af, hoe speelt zij dat klaar Maar er
is er geen één die ‘t antwoord weet Ondertussen zit zij
daar maar in ‘t café En praat met haar beste vriendin En
dan gaat ze ten slotte naar huis, alleen Maar in gedachten
gaan honderd jongens met haar mee Bleke Lena Ik had
je Zo graag eens gevoeld Maar jij zegt niet nee en niet
ja Bleke Lena Ik smeek je Kies mij toch uit Kom
naar mij, Bleke Leen, laat je gaan